RUH’UL DEV/E/RÂN


Köşe başlarında kıstırılmış

Çaresiz p/uslu devinimler...

Bir vadiye sıkışmış

Öylesi giryân

Öylesi virân

Bir avuç dökmeye özlem

Canhıraş çoraklaşmış gözler...



Ciğer hâki

Nefes şâki

Kesmeye kudret

S/Ondan gayrı ne var ki..?



"Üresek ateş,erisek devriliş..."



Ah diyorum

Ahh...!Ne vardı sanki

Karalar bağlamış ağıtlarda

Fırtınalar koparacak

Bir muamma gibi

Dudaklarda elim elim kıvranacak?...



Kalbi çalınmış sokaklarda terkedilmişse haşyet

Ve dahi çiğnenmişse

Tüm arılığıyla vasf-ı izzet

Beyhude seferler

Ya ömre zillet;

Ya da göz çukurlarında

Dehşetengiz bir kıyamet...



Hani sevda denir ya adına

Hırıltılı nefesler bulanıklığında

Sahte tebessümler kiralanıp

Arz edilir ya yar/a/lar katına.

İşveyle kabul görüldüğünde k/abartmalar

Sanılır ki, iliklenmiştir gönüller muaradına

Kasem olsun ki Aşk’a!

Avunanlar,yangınlardan öte taşıyamaz feryadına...



Şavkına vurur ruhun

Kekre ahzân

Yedi kez duysa da

Tükenmez kısır nazarda su-i zân.

Simâsı bozuk asrın boynunda

Kimi sağır kimi berhavâ.

İnim inim inleyeneyse

Azı yara çoğu kerbelâ...



Bir alâk/a/dan üflenmişse nefes

Neden boşa çekilir

Ve neden boşluklara serilir

Bu aymaz heves?...

Değil mi ki:

Şeref biz

Halef biz

Nurun turaba eğildiği g/iz...

Katresiyken Ecmel-i Âlem’in

Öyleyken donattıklarından

Hangisini yalanlayabilirz?!...



Hâsılı;

Ne kadar olsa da çarpıntısı

Bu derin rüyanın

Ve ne kadar titresek de daracık eşiğinde:

"Söz uçar

Kalem acır

Nemlenmiş yüreklerde

Bir başına ölüm kalır..."


Sezgin Karadağ