Bir kırk beşlik tiz sesiyle dönerken
kalbi sökülmüş yarınlar biliriz gelecekten
şen günlere ait birkaç neşe saklarken
güzel günler ilikleriz gözlerimize bilinmeyenden


saat dört buçuk oldu mu
kapanır gözler
kimi uyanmak için son dakika nefeslerini verir
kimi ise yeni bir uykuya sarılmak için düşlerinden seraplar düşer


yaşlı bir cadının son sözü kalır dudaklarımızda tekrarlanan
her yatmadan önce artık gelmez bir gün öncesi
talihsiz sayılırken kapkara gözler
yaşları ahrete çiçekler besler


yayınlanmayan mutluluk oyunlarında
susarken burunlarımız huzur sancılarına
her gece sabaha karşı yatmadan önce
bir şiiri yakar karagözün ellerinde misafir keder


ah dünya başına yıkılsın İblis
dertler elbet bizim için
kandırmak abestir Hakkı, sen gibi olmadan lain


kandırdığını düşün ölümle bile bizleri
ölüm tozlu yoldur gayri her cana
sen sofranı kur da, bir renk damıt reng-i bahir
bırak İblis haset etsin beşerin korkulu bekleyeşine


...


Saat sustuğu andır uyuduğumuz da
yürekler aynı lifle aklanır, paklanır
Hu erenler, bu dostların mısralarıdır




.