Kar vazgeçmişti yağmur vardı,
bu kez sokakların birinde,
Bir camın kenarında,
bir şeyler duyumsadı acı içinde,
Damlaları vurmaya başladı,
pervazından tık tık sesiyle,
Tam o sırada buğulanan cama,
birşeyler yazdı eliyle...



Yağmurlar baharlar eskitecekti ,
umut bekleyişlerinde,
Hiç ayrılmayacak günleri vardı oysa,
hapsolmuş içinde,
Yağmurların arasından rengarenk,
güneşin rengarenk ışıkları,
Yalnızdı birden yüzüne vurdu,
yağmurlu kış gününün birinde...


O kadar çok sözü vardı ki ,
o an anlatacak,
Belkide çocuk sesini takınıpta,
deli dolu şımaracak,
Gökkuşağını merdiven yapıpta ,
hızla o an tırmanacak,
Görseydin keşke beni derken ağlıyor du ,
bir resme sarılarak...


NE O HAZAN HÜZÜN AŞK
KIŞTAN ÇIKIYORUZ BAK
UMUTLAR SANCILANSIN ARTIK
DOĞSUN RENGARENK KOKLAYALIM BİRAZ
YAĞMURLARIN ARASINDA BEREKETLİ TOPRAK
HAYAT İŞTE HER ŞEY BİZE DİYE YAZARKEN
YOK BE BİR RAHAT..
KAHVE YAPAYIMDA KENDİNE GEL
YAPMA BE BANA SURAT..



binoş...
yine kayıp sayfalarım iştee,
şiir kıyısından akan yaşam ilee