GİT...

Git içimden...
Dışa taşmadan isyan.
Kuşluk ihanetinde
Kavruk bir aşkın ayazıyla
En çoğulken üryan
Karanlığın ciğerlerine dolan.
Kahrın hükmettiği gece
Öfkeli yıldızları uyandırmadan.
Parmak uçlarına kanıp utancın
Kirlenmiş eteğini toplarken
Yakalandığın sefil günlerinle git...

Göğsünün duvarını tırnakladığın sızılarla
El değişmiş topuklarına inat
Yamalı bir söz kadar s/ağır...
Kayıtsız tüm harflerini buruşturarak
En ücra köşesine saklanırken korkuların
Günü geçmiş bir "af"ın çaresizliğinde
Hüznüne bastığın kesif sancılarla git...

Çatlamış kalbimden sızan bir ceset gibi
Derinimdeki gömütten taaffün edip her şeyini
Dağınık bıraktığında hiçbir şeyliğini
Yalın ayak...
Koca bir yalana yalpalayarak
Kırgın yellere esir
Arlanmaz firâkın yelelerine tutunurken
Uçurumlara aldırmadan
Hüsrânı kaldırmadan
Sessizce...
Paramparça nidâlarda
Duy/ur/amadığın kör düşüşlerinle git...

Git uykularımdan...
Uyanmam kabusu.
Hülyalara dokunmadan
Beynimi yara yara
Saçılmış bir taksirata vara vara
Ne bir şaka
Ne de bir kavga...
Sol yanından y/astığımı
Düşürdüğün vicdanınla git...

Çığlık kokan yangınlar g/özlerken
Bir çocuk hevesiyle
Dönüşsüz terke sızlanarak
Hıçkırığı gözlerine çektiğin gece...
Acın çarpak
Izdırabın tarifsiz yığınak
Bağrını yumruklarken
Ardına kustuğum sancıyı
Yıkamadığın ellerinle git...

Yırtarken boğazı
İliklediğinde günahı
Söndürmek isterken delice
Gülüşündeki dumansız nârı.
Takıldığın demsiz efkârda
Destansı bir ağıt yakarak tarihe
Göremesen de ihanetin methedilişini
Gurura avuç açtığın
İlânihaye şanınla git...

Kanadı kırık turnalar misali
Kuşbakışı süzülürken yaralar
Damlasın âb-ı revân.
Berbat olmuş umudun izdüşümünde
Konmak isterken devâya
Feriştah da gelse...
Savrulduğun giryânın
Sırlanmış taneleriyle git...

Git artık ruhumdan...
Ey ihanetin beceriksiz müzehhibi!
Yedi iklim
Dört mevsim
Bulaştı her bucak küflenmiş bu kan!...
En sert şiirler yudumlayıp
Sarhoş olsam da kinâye.
Mısralarına baş koyup
Sürüklemem sonuna tek bir kafiye.
Var git ölüm!
Toprağım kurumasın.
Azrail’e yenildiğin gün
Son nefes çatlatıp
Dudaklarına susayan hırpalanmış sözcüklerle
Yana yana
Savrulmuş külde
Aşk’a kana kana...
Gözlerini devirip
Encâma dava dava...
Alemin koşacağı An’a
El salladığın dünyada
Kavuşacağın bir tek ruhuna git...

(Sezgin Karadağ)