KİTAPSIZ

İşte bu sözleri ben sana yazdım,
Okuyup anlarsın diye kitapsız.
İhanet edince kalbimden çizdim,
Sana nasıl kızdım anla kitapsız.

Yüreğimi yüreğine katmıştım,
Söyle yar kapında az mı yatmıştım,
Seni ben kalbime kral yapmıştım,
Beni nasıl yıktın bilsen kitapsız.

Evinin önünde nöbetler tutum,
Sen çileler verdin bense unuttum,
Bir gün sever diye gönlüm avuttum,
Verdiğim emeğe yazık kitapsız.

Aklım almadı böyle bir işi,
Bir parça sevmeyi bilmez mi kişi,
Kurşun gibi deldi sevmem deyişi,
Beni bir çok defa vurdun kitapsız.

Senin için ne duygular besledim,
Aşkımı şiirlerle hep süsledim,
Gelin diye avaz avaz sesledim,
Yollarını çok gözledim kitapsız,

Gönlümü kırdın eyledin viran,
Kurulacak elbet o yüce divan,
Bana yaptıkların sorulsun yaman,
Senden yar olmazmış gördüm kitapsız.

Gürbüz böyle sevda düşman başına,
Acımadı gençliğime yaşıma,
Sevda vurgunu yaz mezar taşıma,
Ben ölünce mesut ol emi kitapsız





YÜREĞİMİN İÇİ AĞZINA KADAR DOLU
O kadar kızgınım ki sana;
“Beni görürsen ya arka sokaklara sap,
ya da ölü numarası yap”

İlk gördüğüm yerde ya acıııı acı gülebilir,
ya da yüzüne tükürebilirim.

Neden mi?
Bildiğin soruyu sorma!!!!
Yüreğimin içi ağzına kadar dolu….
“ sen anladın onu”