BİR B/AŞK’A ÖLÜM


Kutsanmış toprakların hazin savruluşuyla
Kökünden sökülmüş bir umudun
İç kanamalı susuzluğuyla boğuşuyorum.
Ruhumun çorak deltasında
Koparılıyor çöldelen düşlerim.
Kalbimde medfun bir serabın mağlubiyeti
Ve ben...
Bir b/aşka soluyorum...

Anlamsız bir çemberin kıskacında
Ne yana dönsem
Can çekişen hüzün...
Dimağa atılan her serkeş çizik
Vurur alnından acıyı.
İliklerimde ölüm sessizliği
Hücrelerim sus pus...
Koynuma umut doldurmuşum
Deşilsin yaram
Bir b/aşka vuruluyorum...

Bedenimde birikmiş hırpani telaş
Saldırır gözlerime
Onlarca katıksız yaş.
Ne varsa hıçkırığa dair
Boşaltmalıyım kör bir kuyuya.
İç cebimden düşürürken mazimi
Baş koyduğum hayatı bile almadan üstüme
Topukluyorum yok/ol/uşunu şuh sevdaların.
Kan bürünmüş nevrim
Ayazındayım buz kesmiş hislerin.
Sanmayın ki üşüyorum!
Andolsun kalkmaya
Bir b/aşka düşüyorum...

Perperişan sözüm
Ruhum nefessiz...
Boğazıma yapışır kelimeler, düğüm düğüm.
Kimse bilmez amansız çırpınışı
Târumar eder adamı bu kördüğüm.
Nihai tekerrür eder ezik dizeler
Ve yüzüme atılan
Beceriksiz şair yaftası...
Sızlasa da incinmiş kalemim
Başkaldırdım çığlığa
Lâl olsun dilim
Bir b/aşka susuyorum...

Apar topar bir şiir çıkmazı
Baskına uğruyor tümcelerim paldır küldür.
Yakalanırken mâsum bir düşte
Zulamda Aşk...
Sorgusuz sualsiz tutuklanıyor çaresizliğim.
Sürüklenirken kafiyelerim yaka paça
Koca bir "sus" takılıyor çelimsiz isyanıma.
Beynime saplanıyor o an hüzün ş/oku
Tam da sendelerken hüsrana
Müstebit bir hakikatin zulmüyle irkiliyorum.
Toplanmış cümle mahşer
Bilinmez belki...
Limelenmiş aşkların kurbanı olduğum.
Lakin isyana kalkar her yürek
Ve karar:
"Tez elden vurulsun boynundan bu düş."
(İlk değil bu
Dipsiz uçurumlara atılan son düş/üş...)
Sorulur ardımdan son sözüm:
"Vurulsa da beynim
Düşümü b/ölmüyorum.
Saplansın tarihe
Ben...
Bir b/Aşk’a ölüyorum...

(Sezgin Karadağ)