.....
...
..
.


karınca yuvalarını hepimiz de biliriz
orada kışı geçirirler
evleridir orası
yuva bilirler
elbet bilebildiklerince



yaz boyunca çalışır çabalar
bulabildikleri yiyecekleri depolarlar
aç kalmamak ve
yaşayabilmek için
o yuvada
tüm tehlikelerden korunmaya çalışırlar
ellerinden gelldiğince



amaç nedir aslında
yaşayabilmek
hayata kalabilmek
kısacık ömürleri süresince



hepsi birbirinin bir yardımcısı
ayırımcılıklara yer yoktur onlarda
"birimiz hepimiz için" felsefesiyle
belki yaşayabileceklerini öğrenmişlerdir
kendilerince



ya bizler
ya insanlar
neyi öğrendik de bu günlere geldik
kendi çıkarlarımıza duyarlı yorumlarımızla
"hepimiz birimiz için" felsefesi mi ?


bir karınca yuvasına basarsınız
binlercesi ölür ayaklarınızın altında
dünya nedir evren ölçeğinde


nasıl bir şeydir ki dünya aslında
kör gözlerimizi açıp da
baktığımızda


belki de bazı varlıklar için bizler de kalmıyor muyuz
yalnızca karıncalar ölçeğinde
dünyaya baktıklarında
küçücük
nokta kadarcık bir toz zerresi görmekteler
dünya üzerindeki tüm varlıkları ve
yaşayan canlıları görebilmek için
kim bilebir
mikroskoplar teleskoplar kulanmaları gerekiyor belki de
kendi ölçeklerinde



bu varlıklardan her hangi biri
o toz zeresini
ayakları altına alıp da ezebilir
ya da yutabilir
tüm insanlık aleminin binlerce yıllık kazanımları
dünya üzerinde edinilmiş servetleri
hanlar
hamamlar
köşkler
saraylar ne olur o zaman ?
ne kalır o zaman
"hep kendimize! "

O varlıklar için dünya da
olsa olsa
bir karınca yuvası kadarcık bile değil ki her nasılsa
dünyayı ve üzerindeki bütün varlıkları
onlar fark edemediler diye
suçlayamayız bile


ey insan !
" alma mazlumun ahını "
dünyanın ve kendi varlığının
Yüce Yaradanın varlığının yanında
her an yaratılışı süren uçsuz ucaksız evren’ in yanında
bir toz zeresi bile sayılamayacak kadar küçük
ve
ve
bir o kadar da önemsiz ayrıntı olduğunu , anla artık
anla artık ...

....
...
..
.

Mert YİĞİTCAN
25 02 2012
beykoz / istanbul