ALFABE’yi DEVRETTİK GÖZLERİMİZE

"Senle olmaz"larını kulağıma fısıldayıp giderken
Dilim , dilim dilim dilimlendi
Yüreğimdeki "gitme"ler ise boğazımda sur oldu :
"Sus" oldu.
Söyle şimdi nasılsın ?
Her şey yokluğum’da mı ?
Mutluluk dediğin gibi bensizlikte mi ?
Beni sorarsan eğer ...
Geçiyordu aklımdan da sormaz dedi suskunluğum ,
Sormaz dedi parmak aralarım.
Olsun ben yine de onları dinlemeyeceğim.
Söyleyeceğim.
İyi değilim hem de hiç.
Sen varken
Gülüşün güneş olurdu ısınırdı içim
Gözlerin uçsuz bir uçurum olurdu da
İçim açılırdı , eşsiz bir manzara diye hep o’nlara bakardım.
Huzurum olmuştu avuç için.
Şimdi ne zaman kaşınsa
Ellerin gelecek diye avunuyorum.
Sonra birden içimdeki fısıltılar sağır ediyor kulağımı
"Aşk aşk"diye atıyor kalbim
Ve senin kulakların çınlıyor .
Gizleme bunu benden .
Gözlerin açıkken
İyi bir yalancı olmadığını
Sen de ben de iyi biliyoruz.
Onun için yalan söyleyeceksen
Bir zahmet o dürüst gözlerini yum.
Bari onlar "aşk" denilen cinayete tanıklık etmesinler..
Biz hiç olduk
Bari onlar "hiç" yoluna gitmesinler.
Aşk diye bir çocuk yetiştirmiştik seninle
Ortak bir yürekte büyüyordu
Sen ve ben "biz"ken.
Yokluğumuzu hissettirmiyorduk ona.
Seviyorduk seviyorduk ve yine seviyorduk.
Sırf içimizden taşmasın diye konuşmuyorduk bazen.
Sonra da
Sustum , sustun , sustuk ve
Bu sayede
Yeni bir dil yaratmış olduk seninle
Adı : "Sustukça"
Dilimize kelepçeler vurduk
Ve
Alfabeyi gözlerimize devrettik.
Dilimiz oldu gözlerimiz
Özlemleştiler , gözlemleştiler , seviştiler.
En önemlisi de dertleştiler.
Gerçi hep benim gözlerim konuştu.
Çığlık oldu bakışlarım
Ama sen hep sağır kaldın .
Gözlerim de her zaman ki gibi bu duruma
Görmezlikten değil
Ölmezlikten geldi.
Sen yine sağır ol benim gözlerime.
Duymasan da sesimi
Kalbimdeki aşk aşk sesi yüreğinde çınlayacak.
Yüreğine gece gibi çökecek ve
Ürkütecek seni.
Ben küçük harflerle konuşmuştum seninle.
Zorla güzellik olmasın diye.
Ama ne fayda.
Sanki iyilikle de güzellik oluyor.
İyiliğin simgesi olan melekler bile can alırken
Aşkın iyiliği kabullenmesi ne kadar doğru ki ?
Sen ki gözlerinle konuşmayı bile unuttun .
Üstelik kendi yarattığın dildi o.
Yarattığın dili bile unutmuşken sen.
Tanrı’nın yarattığı kulu unutmakta da zorluk çekmemişindir.
Bir çırpıda terk etmişsindir yüreğimi.
Onun için diyorum ya :
Yaratmak Allah’a
Unutmak terk edenlere mahsustur

-Emre Ay-