YOKLUĞUN OK OLUYOR YOKLUYOR

Uçurum gözlerinden düşen
Bir damla gözyaşı olup ;
Ayaklarının altında ezilmeye de ...
Derin anlamlar taşıyan gamzende
Bir "ben" olup ;
Yüzündeki tek çirkin şey olmaya da..
Bir kar tanesi olup ;
Avuçlarının içinde erimeye de razıyım.
Yeter ki tenin tenime değsin.
Yine keskin bakışların parçalasın içimi ,
Nefesin ciğerimi mahvetsin.
Suskunluğunda anlam arayayım.
Gözlerinden alayım sorularımın cevabını.
Parmak aralarını doldurayım parmaklarımla.
Sevgim ,
Kalbinin kalkanı
Gözyaşlarım ise bastığın çamur olsun..
Gülüşün ,
Aydınlatsın karanlık dünyamı .
Renklilik katsın hayatıma.
Baharım "ahlarım"dan ibaret olmasın.
Gün/ahlarımdan kurtulayım bir hayır duanla
Bir kelimede iki özne olalım seninle.
"Biz"de anlam kazansın kelimeler.
Şarkılar bizi ansın.
Şiirler , romanlar bizim için yazılsın.
Gel ki gülüm gerçekleşsin bu umduklarım.
Gel ki gerçekleşsin.
Ama sen yoksun ki be kadın.
Sana olan sevgim
Bu dört duvar arasında saklı kalıyor sadece
Sana ulaşamıyor , sana dokunamıyor.
Seni koruyamıyor...
Selam’ın gelmiyor bana.
Korkuyorum artık selam’ın gelmeden
Sela’m kulaklarında çınlayacak diye.
Çekip gidiyorsun anlıyorum da
Çektirip gitme be sevgili.
Çekip giderken acını bırakıyorsun , özlemini , hasretini...
Onları da yanına al n’olur !
Çünkü tüm bunlar derin bir yokluk oturtuyor içime
Yokluğun ;
Ok oluyor yokluyor kalbimi.
Batıyor canıma , batıyor anıma.
Kanatıyor , daha da acıtıyor kapanmayan yaramı.
Sana ait olup da sende olmayan sol yanımı.
Merhem olamıyor hiçbir ilaç , hiçbir tavsiye...
Dost dediklerim avutmaya çalışıyorlar
"Daha iyisini bulursun" diye.
Bilmiyorlar ki
Senden sonra bAŞKa olmayacak dediğimi.
bAŞKa olmayacak diye yemin ettiğimi.
Onlar derdimim dermanının sen de olduğunu bilmiyorlar.
O güzel yüzüne baksalar anlayacaklar çaremi.
Çaremin bir damla tebessümünde olduğunu.
Damlatsan o tebessümünden yüzüme bir damla
Ne dert kalır ne de tasa.
Aşk olsun be kadın
Hiç de demiyorsun hani !
"Al tebessümümden bir damla da sen iç." diye


-Emre Ay-