HAYIR’lısı HAYIRLI’ymış !

Keşke , bana yalancı gözlerle değil de yabancı gözlerle baksaydın.
Belki o zaman
Muammaların hüküm sürdüğü aklımda ,
Sonucunun doğruluğundan emin olduğum tek şey olacaktın..
Kaybolduğum deniz gözlerinde tek ada parçası olmayı hayal etmeyecektim..
Yanında aldığım nefes , hevese dönüşmeyecekti.
Satırlarım , adınla acımasızca satırlanmayacaktı
Suskunluğum , çığlıklarımı bastırmayacaktı belki.
Hakkın yoktu belki beni sevmeye ama
Hak’kın da mı yoktu be kadın ?
Küçük bir kalbe "aşk" denilen o büyük günahı neden soktun ?
Bakışlarını dalga dalga vururken yüzüme
Dalgalarına sürüklenip , yok olacağımı düşünmedin mi hiç ?
Tabi ya sen hiç düşünen olmamıştın ki !
Hep düş’ünülen olmuştun .
Tıpkı cevapsız sorulara aranan cevaplar gibi.
Tıpkı insanın sevildiğine dair şüpheleri gibi.
Sen ki benim sonum da olmuştun.
Yaş’attıkların sonumu getirdi.
Ayaklarının altına aldığın birkaç damla ;
Yüreğimde tsunamiler yarattı
Ki
Sevgi denilen "koruma kalkanı"nın olmadığı bir yürek
Sağ çıkabilir mi o tsunamilerden ?
O tsunamilerin bir hayrı olabilir mi insan için ?
Olsa olsa hayır’lı olur.
Sevgiye , sevgime karşılık olan bir hayır...
Hayırlı’m olanım istemiştim seni
Hayır’lı olanım için değil !
Bu saatten sonra ne gelir ki elden ,
Ne giderki yürekten ?
Hayırlısı hayır’lıymış.
Düşünüyorum da ben de pek sevmek istememiştim seni ,
Parmak aralarına bağımlı olmayı ,
Solumda düğümlenmeni
Kalbimin kapısının anahtarı olmanı da istememiştim.
Ama ne yaparsın ki.
Göz gördü , yürek beğendi.
Allah yâr/attı kalp sevdi.

-Emre Ay-