SEN/SİZLİĞİN ŞİZOFRENİYİM !

Varlığımı yokluğuna feda ettim.
Yıllar boyu avutmuşum kendimi
Herkesin bir ruh eşi olduğuna inanılan bu dünyada
Ruh eşi’min sen olduğuna inanan kalbimi avutmuşum.
Nasıl avutmayayım ki ?
Gündüzümde hayalin , gecemde ise kabusumdun.
Hiçbir zaman terk etmedin beni.
Seni sende yaşamak bir bakıma
Ölümcül bir hastalığa kucak açmak gibiydi.
Sonunda sen yoktun ama
Yalnızlığım , ölümüm vardı.
Şimdilerde ikiyüzlü diyorlar bana.
Senin bir parçanmışım gibi hareket ettiğim için
Seni , sende yaşamak istediğim için.
Onlar bilmiyorlar !
Sensiz , yaşayan bir ölüden farksız olmayacağımı
Senin bu hayattaki tek güneşim olduğunu
Gecem dahil hayatımın seninle aydınlandığını
Hayatımın seninle renk kazandığını bilmiyorlar.
Bugünlerde sensizliğin şizofreniyim.
Senli ömrümün , sensizliğinde bir yaprak misali
Savruluyorum ;
Hayat denilen bu , mutluluğun bile sonlanıp acı verdiği deryada.
Oysaki ne kadar da arzu ederdim "senli günler" i.
Jilet gibi keskin bakışlarınla
İçimdeki tüm kötü duyguları parçalamanı.
Beni yalnızlığımdan ayıracak olan o bir çift elinin
Ellerimde huzur bulmasını ,
Hatta ve hatta
O bir karış kalbinin atışını kalbimde hissetmeyi ne kadar da isterdim.
Ama olmayacak işte.
Çünkü sen y/oksun.
Sadece acın hissedilecek bu bedende.
İyiliklerin benden uzak , benden ayrı bir yerde nefes alacak
Benden ayrı bir tende hayat bulacak.
Ha ! Bu arada sevdiğim sakın korkma
Tek emanetin olan acına
Acım gibi bakacağım.
Ben ihanet etmeye çalışsamda bende saklı kalacak !
Gitmeyecek , terk etmeyecektir beni.

- Emre Ay -