günlerin üçüncüsüydü;
başıma sağlık dileyenler tekliyorken
yorulmuş olmalıydı iç kemiren kurtlar
terk etmeliydiler viran bahçemi
azalmalıydım…



günlerin üçüncüsüydü;
akrep yelkovana geçit vermiyor
duvarlar sallanıyordu
hız arttırırken bu kavga gürültü
-depremlerin asıl nedeni miydi-
köşelerinden koptu duvarlar
dayanamazdı çivisi
saat betonla buluştu
son nefesini sağlama bırakarak…



günlerin üçüncüsüydü;
bitmesine izin gelmiyordu
duvar diplerim kalmamışken
bakışlarım kaçışımı saklayacak yer bulamıyordu
zihnimi işgale bu kadar heveskâr olduğun
haykırmıyordu mantığımın kulağına…



günlerin üçüncüsüydü;
yüreğimin tahtından inip
düşecektin toprağa
üstüne basıp yolumun yalnızlığında
sultanlar misali salınacaktım
ve vuslatı kundağa sarıp
kıyamete taşıyacaktım
o meşûm gün kıpırdamıyordu…




Anarkali ile Salih mevki terazisinden
Sebahat ile Aram din uçurumundan
düşmüştü
Sen ile Ben
bilmiyorum bize ne olmuştu...
günlerin üçüncüsüydü;
çıkamıyordum cevap dilenmeye…




günlerin üçüncüsüydü;
yıkılmıyordu
uzanamıyordum sonuna
uzansam
-ayrılık ölüm-
dünyamıza doğmuş
bu en çirkinleri
bu en yapışık ikizleri
ayrı ayrı yaşatacaktım
içimi şizofren numaralı gözlüklerimle okuyup
öyle anlatacaktım sensizliği…

olmuyordu…