düşmeleri diz kapaklarında henüz taptaze
gel
ört
kokla
demiyor
sormadığına yanmıyor
varlık başlangıcında yok olanlarına
-kimseleri-
ah vurdum
kaç kez
vurdum da
duymayanları
ah…

yanıma gelsen
olsan kâğıdımda


akşam gündüzü teslim aldığında
ışıkları öperiz
tutsaklığı ister kısa sürsün
isterse
belki uzun…


kurtuluruz çocuğum
radyasyon misali dağılıp
üzerine -üzerimize- çoğalan kötü insanlardan
korkularımız tanıdık
koynumun karanlığında korurum seni
anlık…


ancak
elimizi kalbimizin başına bekçi bırakalım
hep öyle yapmışımdır
ağır taşlarla örülü kıyamettir yarınlar
ha geçilir
ha kalınır
kalan sağ bizim -gönlümüz- olsun…


velev ki
geç kalınmış intikamlar
alınmıyor
zamanında sarmış
sırtımızı kimsesizlik…


bilmiyorsun al elmalar yanaklarında
ısırsam öperken
kan nedir görmemişsin
çark etmemiş ömrünün dümeni
kızmazsın
henüz…


şimdi sen
yüzün bana
yüzün bize
yüzün söze çevirmeden
uyu biraz
öleyim
doya doya ...