Kaçıncı cemre düştü kaçıncı bilmiyorum,
Suya düştüğü gündü yüreğimi acıtan.
Bir seferde gönlüme gelip düşse diyorum,
Görmezden gelişleri en çok canımı yakan..!

Yıllardır hep düşüyor hava’ya suya yere,
Yüreğime düşüpde ısıtmadı bir kere.
En sonunda anladım her şey layığa göre,
Ondandır gözlerimin yaşları kurumayan..!

Nasip kısmet sırayla boş geçip atlamadı,
Yüz tuttu sabır taşı yinede çatlamadı.
Biliyorum hep görür yakaran avuçları,
Varmıdır benim gibi yüreğinden el açan..!

Yüreğimdeki boşluk bir gün dolar umardım,
Cemre her düştüğünde sıra bende sanırdım.
Kimse demese bile kendimi kandırırdım,
Bana bu ihaneti neydi ona yaptıran..!

En son dediklerini hatırlıyormu bilmem,
""İki dünya birleşse seni onla değişmem"".
""Senin yerin bir başka kimseyle kıyaslamam"",
Meğer diliyle dermiş yürek ise hep yalan..!

Kaç kez mühür basmıştın dudağınla dilinle,
Mürekkebi gözyaşın imzan ise sevginle.
Yemine gerek yoktu ispatı güveninle,
O tertemiz alnına ne yazdınki karartan..!

Toprak hava su bile şaştı kaldı bu hale,
Onlarda anlamadı neydi bütün mesele.
Bir fındık kabuğunun içi dolmasa bile,
Ne ile doldurdunki neydi onu dolduran...!

TİRYAKİ cemre düşer bir gün avuçlarına,
Yüreğini ısıtır umut olur bahtına.
Mutluluk gözyaşların dönüşür çağlayana,
Belki utanır o gün gönlüne kan kusturan..!

25 Şubat 2012
03.30
Karasu/sakarya