Tanrım bana bol şeddeli bir ah bırak

Kirpiğime sürülen bu hayat içim kadar ağlamaklı
Dimağımda soluklanan cümleler birer eziyet sanki
Yanaştıkça suretime içimde ölenlerin adını yazamaya korkuyorum.

İçim dudaklarım kadar günahkâr
Yazılası kaderin belasını okuttuktan bu yana
Aldığım nefesin, içtiğim suyun ihaneti gibi kir pas içindesin.
Bense
Kırılgan can kırıklarının yongası
Üstüne titriyorum dualarımın.

Ah!
Bütün umudum, çatlaklarından sızan ve ısıtmaya korkan güneş kadar ağlamaklı
Bir araya getiremediğim ağır saplantılı suçlarım kadar masum
İçin ki telaffuzu zor beyitler saklıyor nicedir
Döksem içimi
Korkar düşüncelerin.

Her gecenin kör saatlerinde yaradılışında bir eksiklik seziyorum
Düşüncem kadar yoksun
Tanıdığım kadar sırsın ve varlığım için sızısın.
Eksikliğin sözünde değil elbet
Sözünün bittiği yerde kalan özündür.
Ruhun avuçlarımın içinde yaradılışını ararken
Kinimi örseleyerek şükrediyorum varlığına
Ne de olsa
Kalbim gidişinin müptelasıdır çoktan.

Tanrım bana alışkanlıklarımı unutturacak açık kapı bırak.