Sevgilim
Beni, ucu bucağı olmayan bir nehir düşün
Bulduğunu zannedip
Sonsuzlukta kaybolan.

Geceyi hecelere bölsem küser bana güneş
Ben ki seni içime hapsetmişim
Ne kalan memnun yerinden, ne giden.

İçimi kemiren bu telaş, yitirilmişlik
Sana dair ne varsa koptu içimden
Bir bilsen ne kalabalık ruhum
Kapıları sonuna kadar açanda sendin
Sonsuzluğa kapatanda sen.

Bir garip martı içim
Galata da süzülen.
Meskûn sokaklarında kaybetmişliğim var
Bağıra bağıra içime söylediğim şarkı dilimin ucunda
“ Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın”

İstanbul’un yedi tepesi zindan
Bense zindanında açan hercai bir çiçek
Gülsen, belki yeniden dirilecek
Bana bahar sonsuz köşe bucak.

Sana gülmeyi öğreten olmadı belli ki
Olmalı mıydı
Kısmet belki
Olmadı.

Şimdi benim için gülümse
Sana sonsuz kahkahalarla geldim
Beni kapından geri çevirme
Gülümse!

...