2
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
133
Okunma
Sarıyer’in köhne bir sokağındayım, bul beni!
Titrek ellerim, kahkahasını yitirmiş dudaklarım
Bil ki avuç içlerimden boşalan ter gibi
Kıyısına vurmuş sandal gibi
Elif gibi dimdik
Adımlayarak say beni.
Gözlerim çınar ağacının gölgesi gibi sakin
Ya da yorgun bilmiyorum.
Kederim anlatılmaktan aciz
Konuşulanlara kapalı kulağım.
Herkesin dediği gibi, bu bir imtihan
Eyvallah.
Ucu yanmış bir fotoğraf karesi
Dilimden düşmeyen bir dua
Dahası, kucaklayacak ne çok anı varmış
Şimdi hepsi sere serpe odanın köşesinde.
Demiştim ya hani
Sana dolu dolu bir kent ağlıyorum
Beni duyuyor musun?
…
Hayata bir sıfır yenik başlayan,
Bu anlamı olmayan,
Ya da her neyse
Ama yine de elif gibi dimdik.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz