Beni, bir kâğıdın masumiyeti ve kalemin ciddiyeti kadar hatırla!


De ki öp
adımı zikreden dudaklarınla hatırla, öp.
Bırak gitsin meskûn sokakların ağlamaklı mazgallarında
Gitsin yalın ayak, yarı çıplak
Terk edilmiş yalnızlığımın peşi sıra
Sürükleyiver de dönmesin yüzüm yüzüne
Küssün gözlerine kirpiklerin
Hırçınlaşan dalgaların peşi sıra sürükle
Göm mavisine beni
De ki öptüm, öldün.


Adın ki dilime zerk edilen en meşakatli kelime
Sev de, geçsin.
Geçsin kalbime düşen ağrı telaşları
Ve bir martı alsın beni
Alsında götürsün beni benden
İtsin içine.


Yarım yamalak gülüşlerim öpsün yüzünden
Tükensin deniz ve martılarda ölsün.
Yokluğunu çoğaltan bu izmarit nefes
O da bitecek ve küllerinden dirilecek
Tıpkı adın gibi eksik, telaşlı
Adını yeniden dilime zerk edecek.



Seni ağlak bir gecenin sokağında bulmuştum
Ve sabahında, adınla gömüyorum gamzelerime.