Radyo Zeki Müren şarkılarını çalıyor, içim ağlamaklı ve bedbahtım hayli zamandır.


Aklım dört nala umutsuzluğa koşarken
Penceremde her ayın aynı gününde bir serçe ölüyor
Gözleri ağlamaklı ve dudakları yokluğu çağırıyor.
Yokluk kalbimin gözdesi
Arayıp buluyorum can kırıklıklarımın arasında.
Yokluğum, sevgilim
-Dönüşü olmayan yola karıştın-


Ezberini yitiren kahkahalarım gibiydin sen
Zaman zaman tatlı telaşlar doğurur, kaybolup yokluğuma karışırdın.
Adın her şarkının notasını parçalarken
Yeni şarkıların tadı dimağımda nefsini kaybediyor
Hiçliğim demiştim ya
İşte tamda burda sessiz vedaların varlığına şükrediyor.


İstanbul’un kanatları gibiydi kirpiğin
İki yakası bir araya gelmeyen adaletsizliğin
Ve diline zerk edilen zehri sözlerin
Hepsi ezber bozan bir dua
Biliyor musun , en çok kirpiğine değen yeli özlüyorum.

...

Gecenin kör bir saati sessizliğime çekilip
Şarkıların nağmesinde katlediyorum kendimi.