Yazgısı bir büyücünün elinde şekillenen kadın
Baştan sona sanadır harf dökümü.

Ruhunun çıplaklığı döverken rüzgârı
Dudağımdan iki harf düştü
Ah!
Biliyorum
Dokunsam yeniden dirilecek parmak uçlarımın sıcaklığında
Lâkin
Budala bir adamın yörüngesinde sessizliğim
Ki ne zaman yüzümü ona dönsem
Cellatlar intihar kusar bedenime
Yıkılırım gecenin içine.

Safran sarısı bir dünün titreyen dudaklarıyım
Eteklerimde hayat
Bir elimde cümbüş
İblisler kollarımda kanat çırpıyor
Ben gördüm
Korktum
Sığındım
Sağırdım her şeye
Bu yüzden sustum.

Her satır boğazıma düğümlenirken
Soytarısı hangi geçmişe sığınırdı diye düşünüp
Döküldü dudağımdan sanrılar.

Tırnaklarıma geçen bu et parçası
Kokusu tanıdık
H a t ı r l a d ı m.

Kaç kez ölmüştüm yeni doğan bebeğin ağlamalarında
Çan sesleri kulağımın zarını parçalarken
Düşümden döşüme kaç ceset yığılmıştı
Ö ğ r e n d i m.

Oysa gün bana dar ve isli penceresinden gülmüştü
Çingene bir büyücünün dudaklarından dökülen kehânet aşinaydı varlığıma.
Gri bir eskizin isli yarınıyım kim bilir
Her harfe varlığını kurban verebilirdim.

Susmalarım hep bu yüzden
Gizi dudaklarımın arasına sıkışmış bir hayat
Mucizesi düşümde gebe
Gömdüm geceye hiçliğimi.

...

Var oluşum güneşin doğuşuna saklanan paslı bir dua’dır.