tütün kokardı işçi kahvesinin tahta direkleri
içlerine çektikleri umutları
çatlamış dudaklarından çıkardı kara dumanları
umudun elçileriydi nasırlaşmış elleri
satlık can pazarıydı beklemeleri
tütün sarısı gibi solgundu yüzleri
veresiye yazılmıştı içtikleri içecekleri
kürekleriyle oturmayacakları evlere atarken harçları temellere
terlerleri hiç dinlenmezdi...
bükülmezdi bilekleri
sırtı kambur çekselerde tuğlaları
umut için hep işçi kahvesindeydi yenilmeleri..




İşçi hayatının bir resmi gibiydi !?...
“İşçi Kahvesi’nde” Ter kokusu boldu
Lakin çay yerine “Emek” Demleniyordu !...
“İşçinin umutlarından…”
“Çatlamış dudaklarından…”
“Nasırlaşmış ellerinden…”
Hayatları eskirken bütün bunlar yüzünden,
Ve eksiliyorlardı gün gün ömürlerinden…
“İşçi Kahvesi” Dedikleri mekana,
“İşçi Pazarı da” Denilebilir aslında
Üstelik her insan bir şiir,
Her insan bir hikaye , ya da,
Bir romandır oralar da…
Hasılı “İşçi Kahvesi” Dedikleri yer ;
Kahve bacasından tüten dumanlara benzer,
Emekle eriyen işçi ömürleri
Hep oradan uçap gider !.......
Hem Sosyal içerili,
Ve hem de az dokunulan bir konuydu " Onatça"

Değerli şair dosta değerli katkısı için teşekkürler...