uyuşuyordu her yerim
tutmuyordu hiç bir tarafım
bulunmuyordu kan guruplarım
ve sana olan kırmızı aşklarım

morfin yemişti yüreğim
gecenin karasını içine çeken bir enjektör
damarımdan içeri girdi
serum şişelerinde bilmediğim şiirler
dilim kurur
sana acıkırım hastane odalarında
asılı duran serumlar besler beni
gelmediğin ziyaretlerimde
bir doktor bir hemşire bakar asılı duran şiirlere

çalmadan kapımı
bir hayaletin gelirdi sarı odalarımın duvarlarına
belli ki morfin etkisini yitirmiş
bir duvardaki silüetine
bir yuttuğum haplarla yutkunurdum
ah yansıman yokmu bu sarı duvarlara

beşik kerpmesi sevdalarım
fabrika dumanlarım
vardiye vardiye seni düşünmelerim
mesaide sana artırmaya çalıştığım umutlarım

bir dişlinin arasındaydı kazandıklarım
birde kaybettiklerim
sol bacağım, sol yanım
kesilen baçağım ağrımaz bilir misin

başım dik ayağım eksik
bir de sen eksik
sen başkasına nikah kıyarken
yüreğim aksadı
ben adına TOPAL SEVDA koydum
onu da serçelere söyledim
koltuk değneklerimle sevdim
onlara topal olmayan sevdaları.....

"Ayaklarımız topal kalsa da, yüreklerimiz koltuk değneksiz sevsin hep"