Cesaret alıyordu belkide,
kolunda sıkıştırdığı kitabı,
Gencecikti işte,
onyedi onsekiz gül kokulu yaş/ı,
Bir kalabalık ki sormayın
,Barış Manço Bursa daydı,
Kitabının arasında ,
koskoca poster oysa imzalatacaktı..



Mazi gökten hızla kayan,
yıldızlardan biriydi,
Eskilere gem vurup,
bir şarap yudumu içimiydi,
Hala kızıyordu kendine,
neden hep çekingendi,
Bir imzaydı işte,
kalabalığı yarıpta isteyemediği....


Perçemleri hep ayni,
kısa saçlar şair falan hiç değildi,
Yaraları üzerine tütün,
aksine acıyordu bazen kelimeleri,
Birden aklına ,
balıklara ekmek kırıntısı attığı deniz geldi,
Duygularının arasındaki harfler,
klavye tuşlarında seslendi...






Bir müzik çalıyordu şimdi,
miskin akşam yıldızları terkederken,
Bir sanatçı eskilerden ,
/Ersen/ ay ışığı başladı derken,
Şimdi gülüyordu işte,
son volüm ses kötü düşüncelerden,
Fersah fersahtı oysa,
oh be dedi atomları bile parçalanırken..



ÇOK İLGİNÇ,SEN BU KADAR MÜZİĞİN SESİNİ AÇMAZDIN,
NELER OLUYOR BİRŞEYLEREMİ SIKILDIN
ALDIRMAAA,
HAYAT BAK ŞARKIDAKİ GİBİ YALANNN
DOLANNN
KİMSEYE KALMIYOR
TOPRAK,
YARATTIĞIM TOPRAĞA
HAYDİ BAKALIM DİYOR
YARADANN
ÇAY İÇELİM
SONRASINDA DIŞARIYA ÇIKALIM DA
BİRAZ OYALANN,,,,,



binoş
yine kayıp sayfalarım be iştee
şiir kıyısından akan minicik yaşam ilee..