Canhıraş gelmişim dünyaya
Bozkırın kuru dudaklarına düşmüş bir çeşit mavi
Bir dolu umut yeşertileri içinde

Ah bu duyarsızlık öfkeye boğdu beni
Tatsız ayrılık dilimde kekremsi
Kaldırıp atamadım hüznü kirpiğimin ucunda

Beter bu sefalet ölümden beter
Resmim konuşamaz ki
Sesime ses verin yeter

İnce bir ak bezle sarılı evim
Ortasında al bir hilal
Narindir tenimin tülü üşürüm
Dilimin lehçesi lal
Vuslatın demini yudumlar çocukluğum

Şimdi neme yenik gözlerime
Umudu soğukla öğretiyorum
Kaderci sözlerle

Bin dua eskittim yattığım yerde
Yağdı gökten pamuk şekerleri
Umudu taşıdım karlı havada bile
Okuyamadınız yüzümün gülücüklerini

Küf küf her yanım küf
Koku sinmiş ıslak toprağa
Dua ile temizlenir mi
Bu mu bana sunulan dünya

Bugün ardımsıra kardeşim Umut
Yarına yağacak pamuklara bastı
Dirayetli adımlar attı siz görmediniz
Küçüklüğünün ne kadar ürkek olduğunu

Omzumun üstünde gök yaslı
Yapraksız bir dal yalnızlığında
Ben anlatabilirim yarını
Ruhum oldukça özgür benim
Suskunluğum sebep değil onuruma

Buz yalasa da soğuk nefesim
Bilirim ayaz hiç bir zaman ulaşamaz bahar düşlerime
Poyraza karşı kenetli ellerim
Sıcak tutabilirim yarınlarımı
Yıkamaz deprem hayalimdeki harikalar ülkemi
Adımın hakkı için bu karanlık zamanların
Aydınlığı olacağım...