terzileriz biz
yaptığımız birbirimize giysiler biçmek
en çok da kendimizde yanılırız belki, dikişleri patlar elbisemizin ayaklarımıza dolanır eteklerimiz
çünkü hayal ettiğimizden farklıdır çoğunlukla ölçülerimiz

... ve biz genellikle bilmeyiz
ağır kavukların altında taşıdığımızı
kadife kaftanların içine sakladığımız yamalı kalpleri daha derine daha derine gömdüğümüz camdan benliğimizi ve bereli vicdanımızı

çünkü kendimizle ne yapacağımızı pek de bilemeyiz
ruhlarımız örtük, bu dünya karnavalında
gözlerimizin gizlendiği oyukların anlattığı hikayeler vardır
ben ne zaman çok kırılsam çok fazla dal olmuşum çok yüzeyde çıplak bir nehir çırpındırılmış taşların şiddetiyle
içimde girdaplarım
harman yerlerine koşarım orda hikayeler vardır
en eski hikayeler iyileştirir çünkü bizi yalnızca
elimizden tutup
bezden bebeklere elbiseler diken ve hikayeler anlatan anneanneler...

gülce cibran