......
-ensesine ateşlesem de çığlığımı, zevk alan bir yanı var yokluğunun öldürmekten...



Hayallerinin resmine ayak basmışlar sevgili
Eski gömlekli çocuklar gibi itilmiş sokakların göbeğine
Çiğneyen çiğneyene...
Üzülme...
Her gözyaşının pabuçlarında biraz yırtıklık var ne de olsa
...



Sahi sen
Kirpiğinden aldırdın mı hiç g/özyaşlarını
Kaç kez doğurdun şakaklarında o tebessümleri....
Benim hiç olmadı da bir bebeğim
Çizgilerimde hep ihtiyar bir gençlik oturdu...



Sorsalar neresinde büyüklük bu sevginin
Tüyü belirmemiş bir toyluktur derim adına
Sen say ki köşesine giz düşmüş birşey işte...



Bilirim yasaklı ülke senin oralar.
Kulacından köpük köpük aşk dağılsa da
Boğulması an!
Yaşaması zor bir okyanus...



Başkentine uğradığım o günden beri
Bakışlarımda danseden duygularıma durun da diyemiyorum
Affet ( ! )
Sevmek kadar ümit etmek de yakışıyor insana !
Savaşlar kimin umrunda...
Sevişmeler uçuklatırken dudakları



Öyle La Fontein’den masal gibi bir şiir değil bu
Bildiğin çarpıntı geçiriyor dizeler...
Acili arayıp parolayı söylüyorum ’Sen!’ diye



//...Öldürecek misin sevdamı
Yaşatmak için bir sebebin olmalı...//



...
Anladım sevgili
Sen hep lal duruşunda kalmışsın
Gelme artık...
Acillik tarafıma sakinlik çöktü ömürlük...



(G/ittim kendim kendime....)


@Nk’a