karanlığın suları taşmakta günüme / içimde bir boğulma hissi



kayıtsız gülüşlerinin izleri boynumda, ölmeyecek kadar nefesimsin

ne kadar varsan o kadar yok, ömrümde

tarifsiz adresler gibisin

aradıkça kaybolduğum yaklaşırken uzak düştüğüm

şimdi bir çocuğun büyüyen gözbebeğiyim ve üstelik vudu büyücüsünün iğneleri batmaktayken etime

ayaksız elsiz / cam fanusunda japon balığı kadar çaresiz

her pulunda susturulmuş bir okyanus düşü

usulca ö l m e k t e y i m



oysa ölümüm dağlar yerinden oynadığında olacaktı

aşk biçmiştik bu canın bedelini bir akşam vakti gözyaşları dolarken yüzümüzün çukurlarına

bir gamze boyu büyüttüğüm yâr değil miydin sen

hani insanlığın alnını ağartacak adam

hani beş parmağın farklısı, hani yalansız da yaş’anır ütopyaları kurduğumuz



bu darağaçları, bu yırtıcılar, bu üstüme doğrultulmuş kem namlular da neyin nesi

ben seni hangi varoşumda kaybettim/ hangi sel aldı götürdü seni dere yatağımdan/ evimdin aşımdın sen /başımdın/ başımla birdin/ şimdi tanıyamadığım ellerinden, nasırlı ellerinden öpmüştük a ş k ı



biz dizeler kurmuştuk

güzel bir geleceğe dair



hangi kalp kırığı bu depremlerin sebebidir şimdi

bilmem kaç şiddetinde taş taş üstünde koymayan ve ondurmayan



yıkan dağıtan



bir enkaza bakıyorsun abdest aldır gözlerine



sular öfkeli surlarını yalamakta bir kentin

çünkü gece fena siyahtır kara büyüleriyle çökünce bir aşkın üstüne...



bu durduğun kıyam hayra alâmet de değil sevgili

döndüğün şeytanın kıblesidir



kanımda duru’lan ve tövbe et recmettiğin bu masum kalbimin

bedeli olacak çünkü intifada!!!!!!



gülce cibran...