Söz bitti
(yedi değil, belki on yedi ,
belki bin on yedi yıl hüküm süren kuraklığın
ardından gelen rahmet yağmurları gibi döküldü gönül kasesinden söz…)

her Yusuf zindanında
her Züleyha cinnetinde bir başına yaşar yazgısını…/çünkü tek kişilik kesilmiş bileti yolculuğumuzun…

ta felekleri bulsa da avazı içinde haykıran
hasretin
ne gökler yıkılır ahın şereri ile/ ne dönmekten usanır akreple yelkovan … semazen…uçarken etekleri iç savruluşunda ,

neyin sustuğu ana dek
tek kişilik susuzluğuyla döner durur…


ve ona nazire olsun diyedir
savrulup dönmesi tekil acılarıyla dünyanın …


tek yaşanır
tek yakılır
tek söndürülür bu ateşler…Çünkü herkesin ateşi / kendi cehennemini tutuşturmaya….sevgili…



ikimiz
bir defter yaprağında
bir şiirin mısraında
ya da bir rüyada yan yana gelebilirdik sadece

öyleyken şimdi asi bir rüzgar olup tarumara
ne gerek var sevgili , ne gerek var
bu lav yağmurlarına ?

ustaca biçilmiş
elbiseler gibi üstümüze oturdu
hasret/ yakıştı da sonra…



imtihanlar tek kişilikmiş , anladım….
kalkıp gitmeliyim bu yüzden…
kervandan ayrı…
kendi yoluma…
sırt çantamda yalnızlığım…


ıssızlık olsa da aşktan sonrası
bir kabuk yeter
sağaltmaya yaranı…

ve armağan etmeli bu kabuğu
çekip giderek bazen
en sevilene…

gitme vakti …gözümün nuru…

hoşça kal…/

unutulmak üzere…




glccbrn