Tanrı’m

Yorgunum

Beşinci bir iklim yarat benden
Hayatın her rengi olsun içinde
Ve o renklerden
Sağlam bir sabır kalesi yap bana
Geri gelsin kaf dağından masal kuşum


Düştü gökyüzü tüm çıplaklığıyla
Ellerime
Döktü bulutlar eteğinden umutları
Ürkek bir güvercin yarattı benden
Ak kanatlı
Dönüp duruyorum semada


Zülfüne takılıp düştüğüm aşk dergahında
Lime lime dağıldım
Boyandım rengine
Tenine bulandım
Benden yana buğulu bir seherdi sevda


Gülüşün
Keskin bir isyan bıçağı
Kırka bölündüm anka kanadında
Öldüm
Ve savruldum acımasız zamana


Kaya diplerine ulaştı kokun
Bir dua uyandı aşka
Batık bir şehirde yeniden doğdum


Öfkeyle karıp hüznün harcını
Bir daha sürdüm solgun suretine
Öylece
Yalnızlığa
Uzanırcasına


Bakma öyle ufukların ötesinden yüzüme
Kalbim bir damla suya benzer
Buhar olur uçar gönlüm
Solar sevinçlerim yüzümde
Dağ gibi düşlerim elimde kalır
Soğuk bir rahmet yorganı örtülür üstüme
Güneşin düşmesiyle


Ah o gözlerin
Yıldızlar kayardı da
Tüm dileklerimi unuttururdu bana


Savruldum sayfalarda
Gözlerimde tutuştu şafak
Dağları inleten haykırışlarınla
Islak bir iz bıraktın yanağımda

Fırtınaydı geceler sanki

Üşüdün diye

Kapattım gönlümün penceresini...