ve...

sana ölmek iyi değildir…
seviyor/ çekiyor/ ölüyorum aralığında yaşamak…
zehirliyorum tüm zakkumlarımı, hatırlatmasın
şeytanın kanadındaki rüzgar
meleğin ışığındaki karanlık
bitsin diyedir sonluluk

ve

uğurlamak senle geceyi
senli bir sabaha uyanmak
çığ düşürmek gözlerine
aşka kapatmak yolları,
mahsur kalmak sende
bir çocuğun gülüşünde sonsuzluk duygusu olabilmek umudu

ve

hatırlamak seni
dipsiz kuyularda ölüme beş kala
sığınmak gözlerine cehennem anları
her şeye rağmen var olmak
bahar akşamları düşünmek sıcak, samimi, sevecen
senle olmak hayata dair her şeyin dünleri yarınları
bir ölümlünün suya bırakılan son arzusu.
zindanında…

ve

kanatlarımı yeni çıkarmışken kozamdan
vahşi bedenine salıyordun,
korkulu ve narin
apansız bitiyor her şey
ölüm, sensizlik ayracı…
sana ölmek süren ve giden bir ölümsüzlüğün işkence bağlacı
kurgusal olmayan bir hiçtenlikle söylüyorum
ölüyorum...



ve…




Kubilay Yıldız