‘’ oy çocuksu şairim boz saatini! ‘’

F.Garsiya LORCA için…



hazır değiliz ölmeye,
daha sevgilinin göğsünde dindirmedik sızımızı
erken sayılır bu daha, portakal ağaçları çiçek açmadı
sen Lorca, şiirlerinin bir ay gibi ışıldadığı karanlık günlerde
elimde tutup göstermiştin kurtuba’da yanan ışığı
daha uyanmamalıyız,
toprak hala devşiriyor kendini gözyaşını düştüğün çukurda
sense cibinlikler kuruyorsun mısralardan, korkunç ve yenilmez
cehennemde yüzünü daha iyi görsün diye Franco güneşi boyuyorsun
kabir böceklerine ezberletiyorsun göz bebeklerindeki sevgiyi
ki senden feyiz alan toprak daha güzel versin çiceği

erken daha,
baharı çağırma Lorca…
daha kimse adam akıllı içemedi ardına düştüğün sonbaharın hüznünü
kışladılar bütün umutlarını, dondurucu bakışlar içinde
mavzerler yanında dimdik ve yalınayak geçtin ölüme
mangalar dağ dağ çatıldı, uyuttun ninnilerle düşününü
uyandırma cesur değiliz…
bir ağıt gibi atıldın içimize ‘’ gözyaşı kaynağı’’ denilen
cehennem oluğuna düşerken, baharladın karanlığı
delik deşik edilmiş cümlelerim neye yarar haykırmazsa bu ağıtı

toprağa batırdım şiirimin keskin dişlerini
Lorca açtı çiçeklerim…
kırbaçlattım bir kelebeğin kanatlarıyla ruhumu
geldim, sofrana diz çöktüm
anlat ‘’yüzü olmayan insanların gülümseyişini’’
sustur silahları göğsünde, boz yörüngesini dünyanın
beni de kaybet, ceplerinde
hazır değiliz yüreğini görmeye
yitir bulduklarımda beni…
sora doğur o eşsiz baharda geri, sevginin rahmini tekrarla hayata karşı
anlat anlatabildiğini…
anlat insanlığın ortak dinini, sevgini…
anlat bozulsun yörüngem




Kubilay Yıldız