..


Sessiz derin çığlıklarım vardı beni unutma ayini ay ışığında..
Ben diye biri vardı hep gittiğim kaybolup gittiğinden ardı sıra
Sabah olmadan ölürdüm kendim olmadan doğardım açardım yine
Saatler dururdu olmadık bir zamanda sonrası kıyamet
Düş kurup kıyısına vururdum bir denizin içim anafor
Dışım med cezir gidip gelirdim sevda diye



Sen diye biri vardı içimde adını koyamadığım
Gözlerin vardı mavi sarı saçların beyaz tenin her şeyin
Mülteci hayaller biriktirirdim başucumda olmayacak dualar sana dair
Sensiz üşürdüm yalnız kalınca bir tek kendimle kış ayazı dışarıda
Düşlediğim sesinle o şarkıyı söylerdim :
‘..çaresiz derdimin sebebi belli…’




..
İhbar ettim kendimi bilesin kaç kez Tanrı’ya..
..



Bir ömür oldu kendimi sana vereli ganimet mutlak bir savaş sonrası
Tutsağım bu sebeple esirim sorgusuz yenildim ilk kez
Kan kustum adını kazıyınca içime elinin değdiği giyotinle
Bölündüm hücrelerime doldu acının tortusu
Gidecektim böyle uzaklara bekledim gelmedin vedasız kaldım
Bir gemi geçti gözlerimin önünden
Sana benzediğinden salınışı ürperdiğimden bu yüzden
Adını musalla koydum



Seni sevemedim doyasıya..


Güle benzedin rüyamda kapadığımda gözlerimi
Gece bezedin çiyan siyahı derdime soluksuz efkarıma
Günah sapladın göğsüme kesip dilimde adını tam ortasından
Dokunma dedim gönlüme el sürme dedim yarama
Duymadın bilmedin hiç




İşte bundandır sevgili..



Yüzümü yağmurlara astım aşk rapsodi
Yağarım diye üstüne düşerim diye bir çise tanesi
Beni sen hiç doğurmadın öldüm sensiz on sekizi Kasım’ın
Gittiğim omuzlarda kendimi unuttuğum o vakit
Kanarken yaram ağlarken içimde çocuk büyümeden daha
Kayboldum gözlerinin karanlığında korkak bir sokak kedisi




Velhasıl seni sevdim sen hiç bilmeden..

..