diyorum ki, medcezire yazmalı
senin adını
yazmalı
mesela şu kıyıya vuran dalgalara
dalgaların sesine
yeni yetme oğlanların yüreğine
genç kızların kırmızı dudaklarına
utangaç iki bakışa
titrek iki avucun tam ortasına
yazmalı, yazmanın adına.

mesela bir Ayvalık akşamı
denizden bir yakamoz
martıların sesinden bir Müzeyyen Senar
rakıdan hafif meşrep
gözümün önünden gözlerin geçerken
kıyıya vuran dalgalara anlatmalı
o sonsuz aşkı
sesinden dinlemeli
o sonsuz aşkı.

bak, bir gün daha bitiyor
bitiyor, gidiyor, geri gelmeye ölüyor
ölüyor yine içimizde bir şey
bir şey daha oluyor aşk
aşk bir kez daha geri geliyor
geliyoruz, seninle
çok uzaklardan
çok da içimizden geliyor
geliyor hababam aşk
bak, bir gün daha doğuyor
doğuyoruz
seninle.

diyorum ki, bir ay ışığı tanık olmalı
tam da bu sevdaya
ellerimize,
ellerimizin birleşimine
birleşimindeki o çizgiye
bir isim yazmalı; mesela aşk!
aşk olmalı yaşayan
yaşatan bu dünyayı
dünyanın adı bir aşk olmalı.

diyor ki, içimdeki bir ses
adı sen olmalı dünyanın
mavi beyaz masalarında Cunda’nın
kırmızıya bürünen yaz akşamında
örneğin, o şarkıda
örneğin, o rakı kadehindeki dudak izinde
çakırkeyf bir Zeki Müren sesinde
akla ilk sen gelmeli.

zaman durmalı, diyor
kulağımdaki senin sesin.
tam da şimdi,
bu geceden sonrası
frezyalar uykuya dalmışken misal
bütün saatler sana durmalı diyor
kulağındaki benim sesim
her dilde diyor bunu
her dilde sen sevilmelisin diyor.

bak, gün doğuyor
içimizde bir yerde, yine
perdelerin hışırtında gün doğuyor
odamda gül kokusu
odamda yüzünün yüzüme bakışı
birlikte doğuyoruz, seninle
seviyoruz sonra
sevmeyi seviyoruz
seni sevmeyi seviyoruz.

diyorum ki,
senin adın aşk olmalı.