Tanrı ‘nın işitmediği sözler kadar günahım
Sana ve yeryüzüne. Varlığım..
Seni ben düşlemedim
Bil!


Yola çıktım , içimde sevgini yaratmaya
Nerede doğurmam gerekiyorsa oraya!
Güneş battı ardım düş döngüsü
Gece olmalıydın çünkü sen
Ruhuma ışık iletişin gibi taşmalıydın gözüme de
Çağlamalıydın deli dolu
Kimseden uzak, kimseden bilinmez
Sen olmalıydın önce
Tin


Nefesim kirli, yalnız ve aç sana
Alnıma cüzamlı eller değdi
Yazılanım bu değil , dinle :
Bir yılan vardı içimde , bir ölü kadavra
Kustum , sabahtı , şubat on altı
Zehr ayrışırken kanımdan – cesetten her yanım -
Bağrıma bir ok saplandı tam sen kere
Dedim ki ; şimdi doğmalıyım ben yeniden, eğer öldüysem
Dedim ki ; coşmalı ruhum , akmalı yüreğime bir pınar gibi
Ve boğulmalı orada
- Ne şeytanlar var içimde bilsen –
Ağladım, sarılıp gövdesine duamın
- Beni affet, seni bilmedim ben , hep o vardı sandım!’
Ah kabul olunmayan
Nasıl severdim ki seni , gerçek olsaydın!


İsmini söyledim karıncalara
Ve taşıdılar seni her yere
Şimdi daha çok sever seni sevgim, ne güzel
Üzerinden salınarak geçtim dingin ırmağın
Kurbağalar kutsarken hayatı
Ve çiçekler mızıka çalıyordu
Küçüldüm , küçüldüm iyice orada
Attım ki içimden tüm arzuları
Baktım ve, tam orada işte sesinin yansıması
O ak güvercinin kanadında
Resmedilmiş ilahi bir rüya gibi
Uzandım tutmaya yaramaz bir çocuk gibi
Ve durdum yine büyüdüm aniden!
Ey nefsim neden ölmezsin ulan!

İnsanım ben hala
Ne yazık!




Sabah olmaya devingen tam vakit
Bütün çakallar yerken yavrusunu daha
Üstümden geçti maviden bir gölge– sanrı –
Ve bir sesti kulağıma batırılan sonra , duru
Çocuk gülümsemesi biraz..
Dünya buzula tutmaya yakın
İçimde ateş, etrafımda neşeden ölümsüz dört huri
Sanki Kevser korosu..
- Hak etmedim ki ben Tanrım , Cennet’i , bu ne ola! –
Öyleyse bu düştür tam
Yoksa hazır değilim ben henüz Araf’a bile!
Uyanmalıyım, hayır daha var ölmeye
Susmalıyım , hayır daha var konuşmaya
Yollara düşmeliyim haydi ,durmak zamanı değil
Ve gitmeliyim ömür
Ve gitmeliyim yalnız
Ve gitmeliyim sessiz
Affet!


…


Gözlerimi bıraktığım iguana – emanet –
Rengini çalmamalı kimse ‘al ve sakla!’
Sana da ruhumla bakmalıyım şimdi ey gökteki yıldız
Göster bana yolum nereye düşer, kanarım nerede!
İnan ölü artık insanlar
Gördüklerin gerçek değil duydukların kadar
Hatalı yaşandı bu ömür
Kaçmalıyım şimdi özgür bir ruhça
Ve nerede başladıysa oraya varmalıyım
Sonu gelmeden
Kimse çalmadan
Kaybolmalıyım içre ve de..
Yeminimdir , yaz.

…

Tükettim ne varsa cana dair
Bu aldığım nefes de son hakkımdır.