.

her insan çamurlar içinde yaşarmış
ama bazıları gökyüzüne bakarmış
mesela; bir rüyadan uyanmakmış aslında
-dünya dediğin-
ya da
rüya diye bir şey yokmuş
gökyüzü, nefes almakmış.

mutlu insanlar ülkesi varmış -derler-
aşığın kaleminde ölmek gibi
adına şiirler yazılan o kadın kadar
kirli bir kadehe yazılan masallar gerçek olmalı
"iyi ki varsın!" dediğin biri gibi
hem de ölmeden önce
gökyüzüne bakmak gerekmiş.

benliğim;
çocukluğumdur ilk günahım
düştüm diye diz üstü
kanadı dizlerim
ruhuma izafi, düş ötesi
muamma.

sonrasında öldüğüm her gece
tanrı’nın yolunda/n (ethem)
sessiz bir şehrin ilk şafağında
kaybettiğim tek şey yolumdur
ve içimde diye suladığım
o ağacın çürümesidir
-umut tadında-
yüzümü dar ağacına astığım.
ki; bundandır yüz çevirmem
her mutluluğa.

dünya dönermiş, sonsuzdan geri
ve ağrırmış insan
insan olmak için
yazılmış bu filmin ismi kadermiş.

ruhum; sen diye bir uykum var
vaad edilmiş o toprakta yeşeren
ki; ben yağmursuzum
ki; ben düştüm, ağlak bir tanrı’nın gözünden
demem o ki;
aradığım şey bir sevap değil -artık-
bu imkansız.

her insan yaşarmış
yaşamın kendisine inat.
.

perdeyi sen kapatır mısın?