başka bir şeye benziyorsun bu aralar
hiç alışık değilim böyle gülüşlerine
ısıtırken ellerin, Plüton eriyor tablalara
küllerinden bile yoksunum dudağının
birkaç kelime bırakmışlığın var, o kadar


deniz bile köpürmüyor eskisi gibi
dinlediğim saatlerin hüznü hep dünle bir
ölü balıkların karnı çalıyor; ası eksik Tahir
ayrılığın mı, yoksa aynılığın mı adı hep ahir
birkaç kelime daha hatırladığım var dün gibi


taşınan nihai sebeplere küsmüş mevsim
aldırış etmedim mi daha mı acıtıyor, bilemem
bir ok, sadece sadağına sarılı harflerden
kaldırım taşlarında parlak izmarit çıldırışları
ekmek arası soğansız mezgit kadar kutsal
ne istediğini bile bilemediğimden, kaçıyor hevesim


bir güneş doğdursa belki ölürüm yeniden
yaralı boynumu uzatıp uzatıp keskin sevgine
ama bulamam seni de hani gittiğin yerden
bir kent daha çizemem belli artık
hürriyeti yorgun ağlarda yalnız sen ve de ben


başka bir şeye benziyorsun bu aralar
hiç alışık değilim böyle gidişlerine
birkaç şiir borcum var ölüme; işte bu kadar