Benim Babam

Bilmem kaç kuturluk gövdesiyle
Yahşi bir adamın dikilmesiyle eşdeğer
Ululanmış bir çınar gibiydi benim babam
Dağların yaslandığı omzunda müşfik bir anneydi
Sessizliğe karşı kırılgan konuşur
Uzun çığlıklı kuşların kanatlarıyla kucaklardı yalnızlığı

Her muhabbet heykeli bizden biri derdi
Büyük ve sancılı kelimelerle konuşsa bile
Umudu derlenmiş çıkını hep omuz hizasında
Görkemli bir cep saati gibi salınırdı
Ve tik takları yarını çağrıştıran
Gerçeklikle sır olanı başlatırdı
/
Bir gün her şeyi küstüren
Kabul edilemez mazertele gelen ölüme karşı
Ben burdayım dediğinde
Hiçbirimiz duymadık sadakatini

O kadar çok değilken içimizde ki çöl
Varlığının kucakladığı bir zamanda
Derin nefeslerle hep sevdik
O benden başka iyi herşeyin babasıydı

Küçülerek başlayan bir gecenin kıvraklığını
Fırsat bilen ecel zabtiyesine yakalanamaz sandık
Fahiş bir suçu işlermiydik yoksa
Bırakıp giderken rüyasız uykularımıza

Ve şahitlik ediyorken cama yapışmış
Renkleriyle gökkuşağını taşıyarak ölüp biten
Narin özgürlüğe susamış kelebeğin
Benim babamı da alıp peşi sıra ÖLÜME DOĞURACAĞINI
,
Hangi çiğnemenin ağzından dökülen
Ve yaşanılan her hatırayı göçertip
Katıksız bir gerçeklikle sağır ederek zamanı
Bas bas bağırıp babamı çağıracağını

Bilemezdik;
Belki az sonra ruhunun sessizliğimize değecek
Onulmaz bir acıyla iliklerimize kadar yoklayıp
Israrsız ama tek bir hamlede giderken
Bizi öylece mahzunluklarda bırakacağını
/
Şimdi;
Şaibeli bir yarının onsuzluğunda
Körüklenecek kavgalarına soyunmaktayız
Mavisiz bir denizin kıyısında
Yeşilsiz ağaçların hicabıyla
Gökyüzüne bakıp bakıp
Acımasızca susmaktayız
Ya da;
Belli belirsiz bir gailenin burçlarına tutunarak
Ölümce konuşan bu hayata
Sebepsiz ama tamahkar bir hızla
Avuç avuç toplayarak
Mağlup olacağımızı bile bile
Sicilsizce konuşmaktayız
/
Benim babam;
Sağcıların en sağcısı babam
Amel defteri açılırken naif bir meleğin elleriyle
Besmeleyle besleyip büyüttüğü
Her iyiliğine koyacaktır beni de

İçinde beklettiği cennetleri açarken
Rabbinin önünde
Benim bir de sevdiklerim vardı diyecektir…