...

Sokaklarında serçelerin gülüştügü
Omuzlarımıza konan polenlerin gamzelerinde
Ekim güneşinin sarı ağlayışı ikindilerde
Salıncakta sallanan kızın gülüşünü
Seyreden uzun kirpikli bir çocuk gibi

Balık, ekmek, sen ve ben
Tutuşup bir kentin ortasında
Koşar adım çıkmalı galata kulesine
Bırakmalı rüzgâra hayallerimizi

Çamlıcaya uğramalı
Kırık bir hazerfen olmalı
Adımlamalı her karesini
Voltalar firar
Çiçeklenmeli ellerinde son bir bahar
Sonra ver elini istikllal...

En güzelinden
Sinema salonunda
Değişmeli rollerimiz
Ben Türkan Şoray olmalıyım bir anda
Upuzun kirpiklerimle, boyamalıyım dudaklarımı
Vişne çürüğü kırmızısına
Ve sen yağız oğlan

Arkamızda koca bir çınar
İnce kağıda sarmalıyız tütünü
Çalmalı bir mızıka yada kırık bir saz en içlisinden
Kasketi önüne düşmüş bir adam yürümeli
Bir kadın yetişmeli adımlayarak ardından

Sarayburnunda durmalı biraz
Göğe bakmalı oturduğun kayalıktan
Demli bir çay tadına şiir okumalı
Çıkmalı yürüyerek piyerlotiye
Bakmalı halicin gizli sığ sularına

Dökülen ışıklardan fal açmalı
Biri sen olmalısın beyaz martım, biri ben en yeşilinden
Sonra ellerimi tutup götürmelisin beni
Mavi bir denizin en kederli mavisinden

Ağaçların çıplak yanına aldırmadan
Sarı yaprakların arasından
Çılgınlar gibi koşmalıyız
Şimdi yazıyorum işte
Geç kalmadan
Her geçen vapura el sallamalıyız

Biz seninle hiç İstanbul olmadık
Ne el ele seyrettik güneşin doğuşunu
Ne gökkuşağının altından geçtik
Ne de ıslandık ask ıslatan bir yağmurdan


Kapalı çarşıda bir düş bahçesi, antik bir duvar yazıtı
Gümüş yüzükler takmadık parmaklarımıza
Saçlarımı düzeltmedin rüzgârın her dağıtışında
Biz seninle hiç dinlemedik vapurun siren sesini
Biz hiç İstanbul olmadık seninle

Bebekte gezemedik hiç
Küçük çakıl taşları toplayıp atamadık denize sektirip
Hiç sonbaharda sarılıpta yürüyemedik İstanbulda
Arşınlayamadık seninle ara sokakların küflü yollarını

Madamların arkasından bakarken “vay be” diyemedik
“Ne kadınmış kim bilir zamanında”
Kum kapıda içemedik, en çalgılı- çengili sofrasında olamadık
Balık, rakı sensiz kaldı soframda
Bir tek gül yalnız bu masalda
Biz seninle hiç İstanbul şiiri yazmadık henüz

Mevsim döndü, gün döndü, devrildi gece
Saçlarma astım balkonu her sabah
Ne hikayler yazdım ne öyküler İstanbula
Adını sakladım şehrimin göz nazarına
Biz seninle hiç ağlamadık sarılıp bir şarkıya
Bir simiti üçe bölüp yemedik
Geçerken gözlerimizde marmara...


...
...