Gidişi ile vuran… Beyaz kanatlı, şafak yüzlü bir kuş’a

UYU


korkma günah değilim ben, ürkme uykundan
ben toprak kanatlı bir kuşun gagasında geldim rüyana.
o yüzden bereket kokar gözlerim.
anladım senin yüreğin ürkek, uyutmaz nöbete salar beni
ben zaten su misaliyimdir, balık oynasa uyanırım, üzülme sen
gözlerin uykusuz nöbetlere saldı diye,
şafakları doğurur da ölü ışıklar arasından kim uykundan uyandırır seni
korkma gün birazdan batar,
iç can suyunu…
uyu-büyü,
ben uyanık kalayım ölü düşler şafağında, uğurlama gülüşlerimi sende kalsınlar
sende kal, bitmesin sedeften ve fesleğenden gözlerin.
konduğun daldan uçma şafağa, tan sunağında uyuma
toprak benim ellerim

kal!
açtım kundağını söğüt ağacına
sen uyu, ben dağları uyandırayım,
erteleyeyim sabahı, güneşi dağların bağrına salarak
kurutarak dudaklarını toprağımın, cezasından korkma güneşin
suyuma kattım ben seni,
çorak toprağım al senin, bereketi bilir çünkü nefesim.


gitme!
yetim bir çocuk gibi bırakma, düşlerimi
tamam, gökyüzü senin olsun
yeter ki aklımda kal
telaşlı değil ama, göz kapaklarımın altında usul bir gülümseme ile
yeter ki unutma bir söğüt dalında sürgün veren ellerimi
al gökyüzü senin,
razıyım ben güneşte görsün seni
ama bozma düşlerimin yeşil kundağını,
yalnız geceler için bende kal, razıyım ben
uyu
ben acı ile doğururum gidişin için son sözleri.



Kubilay Yıldız 20..Eylül... saat: 05:09…