İstasyon cücelerine, taşra devlerine…






bu şehir taşıyamaz artık seni
seyir defterin şahidindir, kaldırımlar zor gelir sana artık
dışarı sarkılması yasak, bir tren penceresi idi çocukluğun
tarifi uygundur düşsün zabıtlara…

ne anlatırdı sana şimşekler çakarken
anımsa onları, bir yüz çiz anlattıkları ile
haykırış gibi bir yüz,
atlıkarıncada durulsun…

gelip girsin düşlerine, yolun yarısını geçmişsindir artık
son durağa yaklaşıyorsun
son noktayı koymana, bir tek o tanık
ne acayip bir seyirdi hayat
ne istasyonlar vardı, senle güzel…

her istasyonda bir anın vardır
uzak kent kadınlarına ait
seyrin bitiği bu yerde, inilecek istasyon yok
geçip gidersin umarsızca
ve her istasyonda elinde bir horoz şekeri
annesini elinden tutan her çocukta
sen varsın
ve sonrası seyir…


Kubilay Yıldız