Seni düşündükçe tasalanıyorum
Seni düşündükçe gözlerimin feri kayboluyor,
Seni düşündükçe kendimi duvarların içinde hissediyorum,
Seni düşündükçe yaşama olan umarsızlığım artıyor
Ve seni düşündükçe alaca bir karanlık başlıyor….

Boğuluyordum,
Sarsaklaşan beynimde kan, zifiri karanlığa bürünmüştü..
Nabzım sürekli artıyordu,
Senin olmadığın belirsizliklerde…

Benim sıradan olmayan düşüncelerim
Böyle başlıyordu…
Ah! Ummarsız gülüm
Süklüm büklüm ettin beni
Şu karmakarışık diyarda meyus meyus bakan gözler doğurdun bende…

Yazıklar olsun
Adına leylak bahçesi koyduğum zakkum çiçeği
Verdiğim tüm emeklere
Teni beyaz olmuş bir isyan çekiyorum
Ta derinden..
Sana sövgüler mi yağdırsam
Bilmiyorum kii!

Ağlamaktan, sızlamaktan ve isyan etmekten
Başka ne kaldı,
Şu mecalsiz ruhumda…
Kendimle barışık yaşamayı unuttum artık,
Aşkınla sarhoş olmuş budala bedenim
Bu ağırlığı taşımıyor belki de artık…

Kendimi mavi burgaçlı bir denize bırakmanın
Zamanı mı geldi acaba?
Hayır öyle yapmayacam
Sana inat,
Bin defa ölsem bile
Yine dirim dirim ortaya çıkıp
Yaşamaktan zevk almasını bileceğim…

Turan ETGÜL...