farzet ki kurak bir tarlada
siyah duvaklı meleğin ayininden düşen
yeni doğmuş çocuk kalbi buldun
tütün rengi masalları sonlandırmışken sakalın
sordum
gözlerime göre gökyüzü var mı?

doğum günü kutlamadan
öldürseler durmayarak
kirpiklerinin ardına kurulmuş dünyanın soluğunda
çabucak büyürüm
gün görmemiş sabahları bekleyen
yıldızlar delirmeden
kelimelerin çıkarsa ceketini
aşkı kollayan güneşler gibi
sarmalasa kabirler içindeki boşluğumu
uçurum ucundaymışım gibi içim ürkek
gözlerim özlem
aşkta yol yordam bilmem ama
ufuklara Tanrının yüreğiyle bakarım

alnımızdan fışkırmış acılar dilsizdir
şiirdir ya da kendini tekrar
içimdeki isteklere yolculuk var
en aydınlık olanlarına gelir misin benimle
yeni masallar takarız şiirlerin saçlarına
seviden yükselen ruhlarımızla bakarız
kuraklıkta eşinen sürgün bedenlere


ben sersem dünyaya dudak büzen mizaç
sen kalbimin ortasında büyümüş ağaç
kendimizin bile farkında olmadığı nefeslerimizle
birbirimize değeriz belki
yaşamak hep mi günah, hep mi günah
sağımızda solumuzda boğulan ağrılar var


farzet ki bir sokak lambasının altında
tenimden derman umarmış gibi
bekliyorsun beni
incitilmiş senfonilerden kaçıp geliyorum
kurumuş notalarımı öpüyorsun
rüzgârdan dudaklarınla
unutuyoruz pişmanlık kokan şarkıları
dola kollarını
yarından kimsenin ümidi yok



Şiirimi yorumları ile şenlendiren yürekleri tek tek selamlıyorum...
Seçici kurula saygılarımla

Teşekkür ederim