-ı-

su dökmeden hiçbir demiri dövemezler tavında
yüreğe aşkı öğretmeden bizden önce dünyada
hiç yok olduğunu saydığımız deniz kıyısında
yeniden başımız dönerken dumanlı dumanlı

ve ağzında aşkın balı
-birkaç cümle sonra bu türkünün çocukları olmalı!


-ıı-

pamuk gibi sırnaşık bir öykü çitlerimizde
bir filmde sevişme sahnesi her buluşmamız
kıyı bucak kaçışlarında bu sahnenin en duygusal anı
-her sevmek, aslında görmeden de elemlidir!


-ııı-


yapayalnız bir kuş yalanlarla dolu
ayrılık istenmeyen bir doğru şaklaban hecelerde
gizemli şarkıların ebesi örgün ebelemeler
yasak bir tanrıçanın son gülüşü ölmeden önce

buna bir son vermeden ben de susmamalıyım
-son vermek isterken ölüm gözüküyor her seferinde!


-ıv-

lanetli bir kederin ipine tutunmuş birkaç parmağız
aşk doğamızda tükenmeye meyilli bir sigara
küllerimiz düşüyor...

-’bu kadar uzun düşünmek için
çok sevmemeliydik biz birbirimizi ilkin’ diye

çok da kısa sayılmazdı hani
ellerimizin tutuklu kalışı
bakakaldığım gemiler sonrası ardından
terkedebilmeliydik şehirlerimizi
biraz ölümden yana
biraz da esmerleşen yalnızlık ıslıklarından

dağlarında ölebilmek adına bir gece
pusu kurulmuş ölüm kokan vadilerde
sahiplenebilmeliydim bir kez olsun adını
ve sonra yamanmış umutların toprağında
bir coğrafya çizebilmek için elele
başka bir dünyada doğmayı düşünebilirdik
derken böğrümüzde flütü çalarken
yağmurun kırık mızrabı; sefil şehrayinlerde

birini daha sevebilirdik ölmeden önce
çöllerimden geçen ırmakları kurutmak adına
nefes alabilirdin her zaman uzaklardan
arada sırada yakın olduğumu bilerek yollarına
katabilirdin kelimelerin en sevgilisini koynuma


-v-

sahipsiz değil merhum acıların hiçbiri
merhamet dilerken yüreğimiz aşksız kalmak için
aslında sana giden yolların hepsi açık
ölümü andıkça bir iki dakikalık ışık hüzmesinde


-son perde-

garip bir tecelli şiir bulutlarının devri tükenmiş
his tercümanı yobazlıklıklarında
seni yine de bozuk türkçemin iki buğulu kelimesiyle anıyorum:

-kahretsin söylemek bile zormuş doğrular kenti yamacında

...seni seviyorum!