Gece çoktan kalkmış bir trenin içimde bıraktığı garipliği
her nefesimde içime boşaltırken
yıldızlar karanlığın şehvetli meme uçları gökyüzünde
sıcak bir çay balkonumda
kırık bir ütü masasının üzerinde
içimi ısıtmak için vardiyeli çalışan bir amele
diğer bir bardak da çoktan uykuya dalmış izmaritler
şiir okuyorum
bu iyi bir haber

çoktandır takmadan yaşadığımı bilenler olması
mutlu mesut ve onun gibi bir şeyler
karşıda duran baca çocukluk korkum
gözlerim siyahla sevişmelerden yorgun

-bu ışıkları kim kapattı yine?

gözlüklerimi arıyor bir yanım
bir elimde kalem
bir elimde sonuna yaklaştığım bir şiir sayfası
bir diğer elim okşuyor resmini göğün
bir diğer elimde de sigara
ama o çok kötü bir şey bu saat de
çaysız bitecek bir gün kadar kötü

-biraz mola dünyaya, göremiyorum hala!

şair kıtanın tanınmamış fahişesi
her şiirinde bir başka sigara intihar ediyor
sakinleri memnun aynı teröristi görmekten
ayırmak mümkün olmuyor dertleri kaderden
ortadan kırılacak kadar canısı bir şarkının artisti
uygar bir lehçe yalnızlığın sonbaharları
karşıda bir ışık yansa vazgeçeceğim yakmaktan
yeni bir kelimeyi daha okutmak için gözlerime
çanak anten kadar hep masal kopuşmalar
bu saat de sevişmek zor geliyor hoşçakallara
bir de kalkıp yıkanmak var eski anılardan
aman da aman, yarın belki pazardır sevgili
dayanabilmek sevmektir aslında seni

-alo aşk arıza; neden kapalı ışıklar balkonumda?

teorik olarak her aşık şairdir yalanı güzel
feedback kanalında bir alfabe katili vefa
sahiplenen birkaç getto sniper eğlencesi
kıçım soğuktan donarcasına müptela newtona
birkaç vasiyet bırakmışlığım terli bir dolar
sapsarı sayfalarda kül üzerinde ebruli
duyguların esiri olmanın en normal hali
binbir gece masalları çok masum şu an
birkaç yüz el aynı meme ucunda kurban
deniz kızlarının efsane olduğunu itiraf
gecelerde aynı sütü yudumlarken sözler
en saf ve de en mistik dağ şu an da kaf
bununla yakmanın ne alakası var şimdi
galiba kumruların suçu uluorta öpüşmek
yalnızların çok olduğu özlem meydanlarında
bahar soyunuk olunca dünyada hep araf

-sabah benden utanıyor; ağlama gidenlere maria!

hep ne alaka; hep bir neden ayrılıklarda
ve hep bir sevmek aslında tekrarlanan hatalarda
yollanan günahların kırışmış eteği kadar kısa
ve kelimeler ezberbozamayan katiller
hatalarıyla sevmek katlanmak bir erdem herkesi
bir bilindik türkünün 2. el dilenmesiyken
bu saatte de koyuyor adam olana gece
her kadehinde ezerken ilahsal ezgiyi katip
korkulan şiirlerin yosması dokunuyor bacaklarıma
ürkmek en doğal refleks merkezkaç izzetimde
oysa iffetsiz olmayı kabullenmiş yine yumuşak g
bunun kadar okşanası başka g’ler azizlerin işi
mademki aziz, papa 16. katlifason bir kızılderili
sözlerin tüttüren yanında vietnam fatihi kadınlar
ekmeklerine kan damladıkça nur akıtıyor elleri
anlamak en zor meslek ise yuvarlak dünya da
yuvarlanmak da mübah o zaman anlayışsızlıklarımda

-ben bir şiiri yazacaksam, ağlamam asla şems!

günahlar seyyar olmanın süslü bir dedikodusu
nasıl işportacılar heyecan ararken sokak sokak
yalanları seven günahlarda öyle aşık yasaklara
kat kat sarmalanmış sarımtrak siyahların yarınına
düşen bir sevgiskop marifeti uzak aşklar
can yakmak için bu kadar tecrübeli amelede yok
bunan inanmayan ıkınıyor yeminlerin yaşlarında
devasa bir toprak parçası başlangıç çizgisinde
elbette tütün yasaklanmalı tüm aşıklara evvelde
sonra da yalanlar atabilirse malumudur büyükler
hep bir mikrofon ve de meraklı gazeteciler
ama bana uzatmaktan korkmalarına şaşmak hata
her metinde sevdaya ait bir isyan varken damağımda
başka baklaların her biri kuru kalıyor ahirde

-bana deli diyenler kadar deliyim az sonra!

kalbim evrensel hacizlerin günlük toplantısında
meme ucunda morluklar her gecenin eseri
üzerimde birkaç milyon hayal birikintisi
tanımı olmayan aşkın en doğal marifeti
ikide bir burnumu çekişlere ait ayinlerim
sonu gelmeye yakın her sevda bir başka güzel
ve her balkon sevişmeleri sonrası uyku sevap
yalnız gazı bitmiş çakmak bu vakte bir şahit
ayrıca her sigara aslında fedakar bir şap
buna dahi inanmak yakışıyor kader kadar
bazı şairlerin soğumasına normal bir atar

-bir umut lazım; mesela aşkı da leylekler getirdi!

benim günüm yavaş yavaş biterken
çaydanlığın antartikaya göçünden bihaber
olmuşsam sebebi de inanmaktan ötürü
soruların cevapsız kalışlarında bütün cümleler

bir sigara ne kadar yanıp da
ne kadar aydınlatabiliyorsa gecemi
o kadar seni sevdiğimi itiraf etmek istedim

bana inanmaman günah olacak bundan sonra
hiçbir şeyi yap.amayacak kadar basit biriyim
belki de bu yüzden aynı sevgiyi boyamaya
devam etmek için bir şiir daha okumalıyım

-şu kadın kadar rahatım artık!

tüm acılar menapoza girmiş ruhumun rahminde
yeni bir aşk doğurmak çok zor malum bundan sonra
bu yüzden aziz olup duvarımı boyuyorum
yaşlarımda üre olmayacak kadar namusluyum

...aşk için
pardon; senin
yeşil gözlerin:

[M/arifetim]