Mecalsiz halim
Kan kusuyor
Başladım bir kere
Bitirmek artık çok güç..

Sarhoş ve bitkin gezmek
Yaşam tarzım oldu
Ve bunu alaşağı etmenin
Çok zor olduğunu biliyorum,
Her gün
Yüreğim kan ağlasa bile
Seni sonuna kadar
Taşımaktan hiç bıkmadım..

Elimdeki likörle
Başaksız tarlalarda
Çok gezdiğimi hatırlıyorum..
Bir başına gezmenin
Ve bar bar bağırmanın
Ne kadar zor olduğunu
Eminim sen bilmiyorsundur,
Ve de bu duyguyu hayatında bir kere tatmadığını..

Sokak çocukları ile
Senin yüzünden çıkardığım hırların
Haddi hesabı yok..
Hatta bir keresinde
Kavga ederken
Yaralanmıştım..
Apansız hastaneye kaldırıldığımdan
Bile haberim yoktu.
Gözlerimi açtığımda seni sayıklıyordum
Umarsız gülüm..
Beni keskin bıçak yarası değil
Göz yaşlarımdan sicim gibi inen damlalar
Bitirdi..
Ve her gün ama her gün
İçin için ölüp de dirilttiğini
Ben bilebilirim

Bazen o sıkılgan ve duygusuz haline
Gülmek istiyorum…
Gülüp de kendi kendime
Sinirlendiğimi
Kafamı geniş mağazaların
kepenklerine
Vurduğumu
Gece molozların içinde sabahladığımı
Ben çok iyi biliyorum,
Umarsız gülüm…
Ben mi zavallıyım yoksa sen mi?
Emin ol senin duygularına ve haline
Acıyorum…
Bir gün likörle dolaşırsan
ve seni yaka paça sürükleyen üç beş
polis görürsen
beni mutlaka hatırlarsın…
ve
hiç bir zaman sorgulamadığın
bu halimi,
artık sorma,
sorsan bile
ne yapabilirim ki
başladım bir kere
bitirmek çok zor!