Zifiri karanlığı ağır olan bir gecenin içindeyim
Volta atıyorum peşi sıra
Sarsak adımlarla,
Ayın rengini unutalı yıllar oldu,
Güneş sanki hiç doğmadı odamda
kıyıdan esen deli rüzgarın serinliği hiç uğramadı içerilerime,
yanıp tutuştuğum insanlar kayboldu içimdeki karanlık gecenin içinde,
en sonuncuda yaptı güzelliğini yarı yarıya terk etti..
II-


şimdilerde pusulasını kaybetmiş garip bir gezginciyim
arar dururum hiç bıkmadan
sabreden bir derviş gibi
şemsini arayan Mevlana gibi…


seher vakti uyanır uyanmaz motifli seccademin içinde yuvarlanırım
teseli ararım hiç durmadan ,
gökyüzüne takılır yaşlı gözlerim,
sağa sola durmadan yuvarlanır gözbebeklerim
nerde olduğunu ararım ama bilirim yanımda olduğunu
yüzüm nurlanır,
kalbim yerinden çıkacakmış gibi kımıl kımıl atar
gözlerime yanık bi tebbesüm vurur
sonunda anlarım hüzünlerime ortak olmuş yücelerin yücesi…

IIII-
yeryüzü siktir sille çekse de,
karanlık her tarafımı sarıp sarmalasa da
herkes sinsi bir düşman olsada
kudurtan tutkular seni rehin alsada
hasretlik rüzgarı seni bitirsede
yarin elini uzatmasada
bilirsin ki tek dost baki olan yüce ALLAH’tır…

Onun olduğu yerde ne endişe vardır
Nede kimsesizlik…
Boşver gerisini her şey siyah bir çantada gizlenmiş yalana benzer…