.
.












Murat Mahya Gürses
Pamuk Taşın Amentüsü

önüme akıttım iki gözümü
hayali bir şarap gibi
ekmeği mushafı bir bir saydım
sonra dünyayı kavradım
kavradım sandım ağırlığınca...

mürayi gülüşler gördüm neden sonra
kavruldum...
zamansız bir fosfor parlaklığında...

yemişler devşirdim de renk renk
ruhuna uzanamadım turnaların
ikindi bir şeyler fısıldar gibiydi
adayamadım canına kulağımı
kutsallığınca...

adımlar saydım hayta hayta
saydım ki kavuşurlar sonsuzluğa...
nice edalar unuttum Aksa’da
başkentine sürgün olamadım
yıllarca...

bir bebekti oysa her şey
herkes gün gibi ortada
itiraflara sırdaş oldum
oldum ama...
sırrıma sırdaş olamadım
sadıkçasına...

yılkıları çıldırtan bir hazla
tankları taşladım ben
ellerim de pamuktan taşlar
nice çelik zırhı yıktım da
bir kalbi yumuşatamadım demir misali
davutcasına...