HAYAT İNCİTİRKEN KALBİMİ SANKİ ÖLÜM GÖZKIRPIYOR
Bak yine ufuk çizgisini altın sarısına batırmış yine şu güneş,
Ağustos böcekleri son veda sanki durmaz son sese eşdeş, Altın sarısı ışık hüzmeleri arasında esrarlı bulut ruhumsa keş, Ah be hayat incitirken kalbimi, sanki gülümseyerek ölüm göz kırpyor.. Yedi rengi uzatacaktı ya hani seçtiğim yağmur bulutunu, Şu deli rüzgar niye çaldın acımasızca sormadan umudumu, Çöl rüzgarını yüreğime bırakırken boşa arar yağmurunu, Ah be hayat incitirken kalbimi, sanki gülümseyerek, ölüm göz kırpıyor... Gözlerimi kapıyorum şimdi,rüyam soğuk ölümün elinde, Çölde yapayalnız çıplak ayaklarım yanarken kumunda , Kurtarmak istiyorum bir an önce çıksın azabın kollarında , Ah be hayat incitirken kalbimi, sanki gülümseyerek , ölüm galiba gözkırpıyor.. Şimdi susadım ağzım kuru dilim bembeyaz konuşamıyorum, Dalları korkunç fırtınalardan kopmuş umutlarım susuyorum, Heyy kumlar ne duruyorsunuz örtün artık bedenimi bekliyorum, Ah be hayat incitirken kalbimi, sanki gülümseyerek, tatlı tatlı bir melek gözkırpıyor.. AH DELİ KIZ SENİ, BİR TÜRLÜ UYANDIRAMADIM SENİ, AMAN TANRIM ELİNDEKİLER NE , NİYE KONUŞMUYORSUN? YÜZÜN SAPSARI, KENDİNE GEL HAYDİ... yazarı binay kan saliha hanım kayıp sayfalarım yine işte |
dolu dolu,derin bir şiir..beğeniyle okudum...tebrik ediyorum..