Yaşayan mısınız, Yoksa yaşatan mı?
Yoksa...
Umuda dökülen gözyaşıyla
hüsranda yaşlanan mı?
Acılarınızı sardığınız o yaralı avuçlarda
kırıntılarla karnını doyuran,
yüreğinizde yüreği atan minik serçenin,
O beyaz güvercine duyduğu Aşk’a
hasretle bakanlardan mı ?
Daha çocukken bir çift masum gözü hasretle bekleyen
zamansız yaşlanmış çocuklardan mı ?
Annesinin dizinin dibini,
babasının saçlarını okşamasını bekleyen elleri
uyurken kulaklarından hiç gitmeyen o ninnileri
Tek özleyen ben degilim sanki
Özlemeyen de yoktur değil mi

Siz hiç çocuğunuzun emziğinizi alıp da emmediniz mi?
Sakın gülmeyin .Evet evet sakın gülmeyin
Büyüdüm diyerekte kandırmayın beni
Gözlerde ki o pırıltıları simdiden görürüyorum sanki
Yakar top oynarken çocuklarınıza hiç imrenmediniz mi?
Çanak çömlek oynarken ebenin taşlarını hiç yıkmak istemediniz mi?
Biliyormusunuz ?
Ben kızımla hala ’tıp ’ oynuyorum .
Kim kazanıyor ?
Eeee..Ben tabi ki

Kızım barbi bebekleriyle oynarken saçlarını acıtınca
En çok benim canım yanıyor.
Benim hiç barbi bebeğim olmadı ki.
Bazen kızım uyuyup kalınca ,
odasını özellikle ben topluyorum
Neden mi ?
Bebeklerle oynamak için tabi ki.
Yıllarca tek bebeği olan bir mahallede ,
o bebekle oynamak için sıraya girdiyseniz eğer
İşte o zaman anlarsınız beni.
Yada o uzun kuyruktan sonra
bebekle bir gün daha fazla oynamak için ,
eski yeni neyiniz varsa ,kesip kesip ona elbise diktiyseniz ,
işte o zaman anlarsınız beni.

Annem benim gibi çalışan bir anne değildi.
İyki öyleydi.
Ne ahırdan çıkardı ne de samanlıktan.
Dedemle babannem’ Gelinnn ’diye seslendi mi ...
annemim eli ayağı birbirine girerdi.
Evet benim annem evdeydi.
Ama ne benimleydi ,ne de kendisiyle.
Uzun yıllar süren bu koşuşturma
zamanı öyle devirmiş ki,
anneme babama doy(a)madan
aynaya bakınca anladım ki ...
Sevmişim birini.
Eeee evlendik tabi
Zaman hızla geçmekten vazgeçer mi
Bir evde üç kız olmuşuz
Aynı muhalefet gibi

Şimdilerde eşime kızıyorum
’ Neden kızının saçlarını sen de taramıyorsun’ diye.
O da neden diyor.
Neden biliyormusunuz?
Her pazar bizim banyo günümüzdü.
Annem evde kuru ne varsa sobaya atar
kazanı üstüne koyar yıkardı bizi
işte her pazar günü
Babam tarardı saçlarımı
Bu da benim babamla aramızda ki özeldi.
O yüzden şimdide ,eşim kızımın saçlarını sadece pazar günleri tarıyor
her banyodan sonra tararsa
Ne özelliği kalır degil mi?

Çocukluğuma duyduğum özlem ,
satırların kaldıramayacağından daha ağır
Sorarsanız eğer,çocukluğumun geçtiği o evden geriye
belki çok bişey kalmadı ve kalmayacak .
Kalan ne mi ?
Sadece o paslı salıncak.
Doyasıya sallanıyorum şimdi .
Rüzgara söyledim.Yağmurlara da
Bana gülmüyorlar artık.
Saçlarımı taramadan çıksamda anliyorlar
’Pazar gelmemiş’ diyorlar sanki

Biliyor musunuz
Ben hala büyümedim .
Kızlarım büyütüyor beni

Yazarın dediği gibi ’ Ben büyümeden yaşlandım’ .Bense çocuk ol(a)madan büyüdüm.

Ya siz?


duygusalca
Temmuz 2011