Buğulu camlara adını yazarken

nefesim titrek ,umutlarım yaşama küskün

Boynumsa bükük bir lale ...

Neredeyim ben ?

Yoksa yokmu oldum yine

Suskun gözlerinde



Ne zaman aldın hançeri ellerimden habersizce,

Ne zaman düşürdün beni bu viraneye

Kim tutacak şimdi ellerimden ,

Söyle...

Kim saracak kanatlarımı kanayan yerinden.

Yaşasam mı ?yoksa doğsam mı ölüme yeniden


Işıklar kör, yalnızlıksa çok kahbe,

Çekin ellerinizi ,

sürmeyin siyah gözlü geceme.

Yoksa evvelden ezele ,

binlerce yıl söylenen türküler ,

Hakkını haram mı etsin hasrete


Ahhh ışıklar ,ahhh feri sönmüş ışıklar

Neden suskunsunuz

Lâl mi oldunuz sizde

Şarkılar çoktan sustu içimde.

Ne güne küskünüm , ne güze

Ne de yüreğimde ki arsız sevgi(li)ye.


Bir elimde kalem ,bir elimde mum

Karanlıkta bir yol çizsemde kendime

Ne gölgen düşer bahçeme

Ne de hasretin söz dinler yüreğimde.


Yar/sın yarımsın

Hiç tüm olmadım ki sen gidince.

Parmaklarımın ucunda gezen bir böcek

Uğur getirirmi kanatlanıp gidince.

Kim basmış aynı ayak izlerinin içine

Gidipte dönen olmuş mu hiç

Elveda deyince


Gözyaşlarımın tuzunda yok olan

Bir umuttun belki de.

parmaklarımın ucunda yada uçurumda ...

Uğur böceginin kanatlarında yaşayan bir umut



Bil ki...

Elveda veda olmaz sevgili ,

Yalnızlık öldüremez hiç sevgiyi .

Bir anne ,bir yar olma

ve toprak olma hasreti besler

Beşiklerde ağlayan bebekleri


Sakın ....!sakın sallama

sahrada rüzgarılan salladığı tahta beşiğimi

Çölde susuzda kalsam

Bir daha asla içmem seni

Bir hurma yer

Gözyaşlarımı içer

Üzerime sen diye örterim kızgın güneşi


El/veda ol/a/maz

Sildim yüreğimde ki sana ait tüm kinleri

Bekliyorum

Hadi dön

Dön geri


23 Haziran 2011
duygusalca